Ang 62 Post 4

Sri Guru Granth Sahib Ji Arth Ang 62 Post 4

Sri Guru Granth Sahib Ji Arth Ang 62 Post 4

Sri Guru Granth Sahib Ji Arth Ang 62 Post 4

ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਸੁਖੁ ਊਪਜੈ ਪ੍ਰਭ ਰਾਤਉ ਸੁਖ ਸਾਰੁ ॥
Sabadh Surath Sukh Oopajai Prabh Raatho Sukh Saar ||
सबद सुरति सुखु ऊपजै प्रभ रातउ सुख सारु ॥
Focusing your awareness on the Shabad, happiness wells up. Attuned to God, the most excellent peace is found.

ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਾਖੁ ਤੂੰ ਮੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ॥੧॥
Jio Bhaavai Thio Raakh Thoon Mai Har Naam Adhhaar ||1||
जिउ भावै तिउ राखु तूं मै हरि नामु अधारु ॥१॥
As it pleases You, please save me, Lord. The Name of the Lord is my Support. ||1||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ (ਮਃ ੧) ਅਸਟ (੧੪) ੧:੩ – ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ : ਅੰਗ ੬੨ ਪੰ. ੪
Sri Raag Guru Nanak Dev

Ang 62 Post 3

Sri Guru Granth Sahib Ji Arth Ang 62 Post 3

Sri Guru Granth Sahib Ji Arth Ang 62 Post 3

Sri Guru Granth Sahib Ji Arth Ang 62 Post 3

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੧ ॥
Sireeraag Mehalaa 1 ||
सिरीरागु महला १ ॥
Siree Raag, First Mehl:

ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਮਨੁ ਬੇਧਿਆ ਅਵਰੁ ਕਿ ਕਰੀ ਵੀਚਾਰੁ ॥
Raam Naam Man Baedhhiaa Avar K Karee Veechaar ||
राम नामि मनु बेधिआ अवरु कि करी वीचारु ॥
My mind is pierced through by the Name of the Lord. What else should I contemplate?
ਸਿਰੀਰਾਗੁ (ਮਃ ੧) ਅਸਟ (੧੪) ੧:੧ – ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ : ਅੰਗ ੬੨ ਪੰ. ੪
Sri Raag Guru Nanak Dev

Ang 62 Post 2

Sri Guru Granth Sahib Ji Arth Ang 62 Post 2

Sri Guru Granth Sahib Ji Arth Ang 62 Post 2

Sri Guru Granth Sahib Ji Arth Ang 62 Post 2

ਆਕਾਸੀ ਪਾਤਾਲਿ ਤੂੰ ਤ੍ਰਿਭਵਣਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
Aakaasee Paathaal Thoon Thribhavan Rehiaa Samaae ||
आकासी पातालि तूं त्रिभवणि रहिआ समाइ ॥
You are pervading throughout the Akaashic Ethers, the nether regions and the three worlds.

ਆਪੇ ਭਗਤੀ ਭਾਉ ਤੂੰ ਆਪੇ ਮਿਲਹਿ ਮਿਲਾਇ ॥
Aapae Bhagathee Bhaao Thoon Aapae Milehi Milaae ||
आपे भगती भाउ तूं आपे मिलहि मिलाइ ॥
You Yourself are bhakti, loving devotional worship. You Yourself unite us in Union with Yourself.

ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਰਜਾਇ ॥੯॥੧੩॥
Naanak Naam N Veesarai Jio Bhaavai Thivai Rajaae ||9||13||
नानक नामु न वीसरै जिउ भावै तिवै रजाइ ॥९॥१३॥
O Nanak, may I never forget the Naam! As is Your Pleasure, so is Your Will. ||9||13||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ (ਮਃ ੧) ਅਸਟ (੧੩) ੯:੩ – ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ : ਅੰਗ ੬੨ ਪੰ. ੩
Sri Raag Guru Nanak Dev

Ang 62 Post 1

Sri Guru Granth SahibJi Arth Ang 62 Post 1

Sri Guru Granth Sahib Ji Arth Ang 62 Post 1

Sri Guru Granth SahibJi Arth Ang 62 Post 1

ਸਰਬੇ ਥਾਈ ਏਕੁ ਤੂੰ ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਾਖੁ ॥
Sarabae Thhaaee Eaek Thoon Jio Bhaavai Thio Raakh ||
सरबे थाई एकु तूं जिउ भावै तिउ राखु ॥
In all places, You are the One and Only. As it pleases You, Lord, please save and protect me!

ਗੁਰਮਤਿ ਸਾਚਾ ਮਨਿ ਵਸੈ ਨਾਮੁ ਭਲੋ ਪਤਿ ਸਾਖੁ ॥
Guramath Saachaa Man Vasai Naam Bhalo Path Saakh ||
गुरमति साचा मनि वसै नामु भलो पति साखु ॥
Through the Guru’s Teachings, the True One abides within the mind. The Companionship of the Naam brings the most excellent honor.

ਹਉਮੈ ਰੋਗੁ ਗਵਾਈਐ ਸਬਦਿ ਸਚੈ ਸਚੁ ਭਾਖੁ ॥੮॥
Houmai Rog Gavaaeeai Sabadh Sachai Sach Bhaakh ||8||
हउमै रोगु गवाईऐ सबदि सचै सचु भाखु ॥८॥
Eradicate the disease of egotism, and chant the True Shabad, the Word of the True Lord. ||8||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ (ਮਃ ੧) ਅਸਟ (੧੩) ੮:੩ – ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ : ਅੰਗ ੬੨ ਪੰ. ੧
Sri Raag Guru Nanak Dev

Saakhi – Bhai Gopal Ji Or Jamal Khan

Saakhi - Bhai Gopal Ji Or Jamal Khan

Saakhi – Bhai Gopal Ji Or Jamal Khan

Saakhi - Bhai Gopal Ji Or Jamal Khan

ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹੋ ਜੀ

भाई गोपाल जी और जमाल खान

भाई गोपाल जी एक सम्मानीय व्यक्ति थे जो गुरू अरजन देव जी महाराज के समय दौरान एक किराने की दुकान चलाते थे। लोग सुरक्षित रखने के उद्देश्य के साथ उनके पास पैसा जमा करवाया करते थे। एक दिन जमाल खान नाम के व्यक्ति ने भाई गोपाल जी के पास 500 सिक्के जमा करवाए। भाई गोपाल जी इन सिक्कों को अपने बही खाते में लिखना भूल गये और ना ही उनको इन सिक्कों को तिजोरी में सुरक्षित रखना ही याद रहा।

कुछ समय बाद जमाल खान ने अपने जमा करवाए 500 सिक्के भाई गोपाल जी से वापस माँगे। भाई गोपाल जी ने अपनी जमा बही देखी तो उसमें जमाल खान के सिक्कों का कोई हिसाब नहीं मिला। फिर गोपाल जी ने अपनी तिजोरी देखी तो उसमें भी जमाल खान के सिक्के नहीं मिले। उसने जमाल खान से कहा कि उसके पास उसका पैसा नहीं है। जमाल खान ने कहा कि वह भाई गोपाल की शिकायत मुसलमान शासक के पास कर देगा अगर वह उसका पैसा वापिस नहीं करेगा। भाई गोपाल ने एक बार फिर बही खाता देखा और खोज की परन्तु सिक्के नहीं मिले। उसने जमाल खान से कहा, ‘मेरे पास आपके पैसे नहीं हैं परन्तु अगर आप कह रहे हो तो मैं आपको 500 सिक्के दे सकता हूँ।’

जमाल खान बादशाह के पास गया तो उसने गोपाल जी को बुला लिया। बादशाह ने कहा कि भाई गोपाल जी ‘मैं क्या सुन रहा हूँ … मैं नानक के सिक्खों को जानता हूँ और आप इस तरह का कोई काम नहीं करोगे परन्तु मैं यह भी जानता हूँ कि जमाल खान झूठ नहीं बोल रहा। भाई गोपाल जी ने कहा कि मेरे पास इसका पैसा नहीं है, परन्तु अगर आप कहेंगे तो मैं उसको 500 सिक्के दे सकता हूँ। बादशाह को समझ नहीं आया कि न्याय कैसे किया जाए ? उसने इसका न्याय ईश्वर पर छोड़ दिया और कहा कि वे एक बड़ी कड़ाही में तेल को गर्म करेंगे और तांबे का एक सिक्का इसमें फेंकेंगे। जो इस सिक्के को बिना जले बाहर निकाल लेगा वही सच्चा होगा।

भाई गोपाल जी ने गुरू जी को ध्यान में रख अरदास की, ‘कुछ लोगों की सहायता के लिए कोई व्यक्ति होता है और कुछ लोगों के पास सहायता के लिए दूसरे लोग होते हैं, परन्तु मेरे लिए आप मेरे एकमात्र मददगार हो। कृपा करके मेरी मदद करो और मेरी रक्षा कीजिए।’ भाई गोपाल जी ने अपना हाथ गर्म तेल में डाला और अपने हाथ या बाजू को बिना किसी नुकसान के सिक्का बाहर निकाल लिया।

फिर जमाल खान ने अपना हाथ गर्म तेल में डाला परन्तु सिक्का उठाने से पहले ही उसका हाथ जल गया। उसको तुरंत डाक्टरी इलाज दिया गया। भाई गोपाल जी परेशान थे कि उनकी वजह से जमाल खान को नुकसान हुआ है। फिर कुछ समय बीता और एक ग्राहक भाई गोपाल जी की दुकान में आया। जब गोपाल जी ने ग्राहक द्वारा चाही गई वस्तु की खोज की तो खाने के समान वाले एक पीपे (कंटेनर) में उनको 500 सिक्के रखे मिले।

वह तत्काल जमाल खान के घर गया और कहा कि मुझे आपके 500 सिक्के मिल गए हैं। जमाल खान ने यह सिक्के लेने से इन्कार कर दिया और कहा कि वह बादशाह के दरबार और गाँव वालों के सामने शर्मिंदा हो चुका है इसलिए यह पैसे भाई गोपाल जी को ही रखने चाहिए। भाई गोपाल जी ने कहा कि यह पैसा उसका नहीं था और उसको गुरू जी द्वारा उन चीजें को रखने की इजाजत नहीं है जो उनकी ना हो।

जमाल खान ने इस शर्त पर पैसा स्वीकार करने के लिए सहमति दे दी कि गोपाल जी उसकी मुलाकात गुरू जी के साथ करवाएंगे। भाई गोपाल जी और जमाल खान दोनों गुरू जी के साथ मुलाकात के लिए पहुँचे तब दीवान चल रहा था और गुरू साहब दीवान बीच विराजमान थे। जैसे ही भाई गोपाल ने गुरू जी को देखा, उनकी आँखों ने गुरू जी के चरण कमलों को अपने आँसुओं से धो दिया। गुरू जी ने भाई गोपाल जी से कहा ‘भाई गोपाल तुम गुरू जी के घर में स्वीकार कर लिये गये हो।’ जमाल खान ने गुरू जी को सवाल किया ‘मैं और गोपाल दोनों सच्चे थे परन्तु मेरा हाथ तेल ने जला दिया परन्तु उसका नहीं, इसका क्या कारण था ?’

गुरू जी ने कहा, ‘सबसे पहले, भाई गोपाल जी ने जानबूझ कर कुछ गलत नहीं किया। दूसरा, भाई गोपाल जी ने अपनी अरदास उस सर्वशक्तिमान परमात्मा के चरणों में की जिस पर उसको पूर्ण विश्वास था और जिसने उसकी जरूरत के समय मदद की। जब तुमने अपना हाथ तेल में डाला, तो आपने अपनी मदद के लिए अलग-अलग पीरों को स्मरण / याद किया, परन्तु तुम्हारे पास किसी एक में विश्वास और भरोसा नहीं था। जमाल खान ने गुरू जी के वचनों से सहमति जताई और कहा कि हाँ उन्होनें अलग-अलग पीरों को मदद के लिए याद किया था।

शिक्षा – किसी भी सम्बन्ध में प्यार भरोसे के साथ शुरू होता है और श्रद्धा विश्वास के बाद। वाहिगुरू (भगवान, अल्लाह, राम, परमात्मा ….) पर भरोसा रखें कि वाहिगुरू हर एक कार्य जो हम कल्पना कर सकते हैं या हमारी कल्पना से भी बाहर है (सांसारिक या रूहानी) कर सकता है। पराई अमानत को जहर के समान मान कर उसे अपने पास नहीं रखना चाहिए। 

Waheguru Ji Ka Khalsa Waheguru Ji Ki Fateh
– Bhull Chuk Baksh Deni Ji –

Saakhi – Bhai Gopal Ji Ate Jamal Khan

Saakhi - Bhai Gopal Ji Ate Jamal Khan

Saakhi – Bhai Gopal Ji Ate Jamal Khan

Saakhi - Bhai Gopal Ji Ate Jamal Khan

इसे हिंदी में पढ़ें

ਭਾਈ ਗੋਪਾਲ ਜੀ ਅਤੇ ਜਮਾਲ ਖਾਨ

ਭਾਈ ਗੋਪਾਲ ਜੀ ਇੱਕ ਮਾਣਯੋਗ ਵਿਅਕਤੀ ਸਨ ਜੋ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਇੱਕ ਕਰਿਆਨਾ ਸਟੋਰ ਚਲਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਲੋਕ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖਣ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਪੈਸਾ ਜਮ੍ਹਾ ਕਰਵਾਇਆ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਇਕ ਦਿਨ ਜਮਾਲ ਖਾਨ ਨਾਂ ਦੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੇ ਭਾਈ ਗੋਪਾਲ ਜੀ ਕੋਲ 500 ਸਿੱਕੇ ਜਮ੍ਹਾ ਕਰਵਾਏ। ਭਾਈ ਗੋਪਾਲ ਜੀ ਇਹਨਾਂ ਸਿੱਕਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਬਹੀ ਵਿੱਚ ਲਿਖਣਾਂ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਤੇ ਨਾਂ ਹੀ ਉਸਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਸਿੱਕਿਆਂ ਨੂੰ ਤਿਜੋਰੀ ਵਿੱਚ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖਣਾ ਹੀ ਯਾਦ ਰਿਹਾ।

ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਜਮਾਲ ਖਾਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਜਮਾ ਕਰਵਾਏ 500 ਸਿੱਕੇ ਭਾਈ ਗੋਪਾਲ ਜੀ ਤੋਂ ਵਾਪਸ ਮੰਗੇ। ਭਾਈ ਗੋਪਾਲ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜਮਾ ਬਹੀ ਦੇਖੀ ਤਾਂ ਉੁਸ ਵਿੱਚ ਜਮਾਲ ਖਾਨ ਦੇ ਸਿੱਕਿਆਂ ਦਾ ਕੋਈ ਹਿਸਾਬ ਨਹੀ ਮਿਲਿਆ। ਫਿਰ ਗੋਪਾਲ ਜੀ ਨੇ ਅਪਣੀ ਤਿਜੋਰੀ ਦੇਖੀ ਤਾਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਵੀ ਜਮਾਲ ਖਾਨ ਦੇ ਸਿੱਕੇ ਨਹੀ ਮਿਲੇ। ਉਸਨੇ ਜਮਾਲ ਖਾਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਸ ਕੋਲ ਉਹਦਾ ਪੈਸਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਜਮਾਲ ਖਾਨ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਭਾਈ ਗੋਪਾਲ ਦੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਮੁਸਲਮਾਨ ਹੁਕਮਰਾਨ ਕੋਲ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ ਜੇ ਉਹ ਉਸਦਾ ਪੈਸਾ ਨਹੀਂ ਮੋੜਦਾ ਹੈ। ਭਾਈ ਗੋਪਾਲ ਨੇ ਇਕ ਵਾਰੀ ਫਿਰ ਬਹੀ ਦੇਖੀ ਅਤੇ ਭਾਲ ਕੀਤੀ ਪਰ ਸਿੱਕੇ ਨਹੀਂ ਲੱਭੇ। ਉਸਨੇ ਜਮਾਲ ਖਾਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, “ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਤੁਹਾਡੇ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਹਨ ਪਰ ਜੇ ਤੁਸੀ ਕਹਿ ਰਹੇ ਹੋ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ 500 ਸਿੱਕੇ ਦੇ ਦਿਆਂਗਾ।”

ਜਮਾਲ ਖਾਂ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਕੋਲ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਗੋਪਾਲ ਜੀ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਲਿਆ। ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਭਾਈ ਗੋਪਾਲ ਜੀ “ਮੈਂ ਕੀ ਸੁਣ ਰਿਹਾ ਹਾਂ … ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਨਕ ਦੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰੋਗੇ ਪਰ ਮੈਂ ਇਹ ਵੀ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਜਮਾਲ ਖਾਨ ਝੂਠ ਨਹੀਂ ਬੋਲ ਰਿਹਾ। ਭਾਈ ਗੋਪਾਲ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਇਹਦਾ ਪੈਸਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਪਰ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ 500 ਸਿੱਕੇ ਦੇ ਦਿਆਗਾਂ। ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਕਿ ਨਿਆਂ ਕਿਵੇਂ ਕੀਤਾ ਜਾਏ। ਉਸਨੇ ਇਸਦਾ ਨਿਆਂ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਉਤੇ ਛੱਡ ਦਿੱੱਤਾ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਇਕ ਕੜਾਹੇ ਵਿੱਚ ਤੇਲ ਨੂੰ ਗਰਮ ਕਰਨਗੇ ਅਤੇ ਤਾਂਬੇ ਦਾ ਇੱਕ ਸਿੱਕਾ ਇਸ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟਣਗੇ। ਜਿਹੜਾ ਇਸ ਸਿੱਕੇ ਨੂੰ ਸੜੇ ਬਗੈਰ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲਏਗਾ ਉਹ ਸੱਚਾ ਹੋਵੇਗਾ।

ਭਾਈ ਗੋਪਾਲ ਜੀ ਨੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖ ਅਰਦਾਸ ਕੀਤੀ, “ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਕੋਲ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਦੂਜੇ ਕੋਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਮੇਰੇ ਲਈ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਮਦਦਗਾਰ ਹੋ। ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਕੇ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਕਰੋ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰੋ।” ਭਾਈ ਗੋਪਾਲ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਗਰਮ ਤੇਲ ਵਿੱੱੱਚ ਪਾਇਆ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਜਾਂ ਬਾਂਹ ਨੂੰ ਬਿੱਨਾ ਕਿਸੇ ਨੁਕਸਾਨ ਦੇ ਸਿੱਕਾ ਬਾਹਰ ਕਢ ਲਿਆ।

ਫਿਰ ਜਮਾਲ ਖਾਨ ਨੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਗਰਮ ਤੇਲ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਪਰ ਸਿੱਕਾ ਚੱਕਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਸਦਾ ਹੱਥ ਸੜ ਗਿਆ। ਉਸਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਡਾਕਟਰੀ ਇਲਾਜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਭਾਈ ਗੋਪਾਲ ਜੀ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਸਨ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਜਮਾਲ ਖਾਨ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਫਿਰ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਬੀਤਿਆ ਅਤੇ ਇਕ ਗਾਹਕ ਭਾਈ ਗੋਪਾਲ ਜੀ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਵਿੱਚ ਆਇਆ। ਜਦੋਂ ਗੋਪਾਲ ਜੀ ਨੇ ਗਾਹਕ ਨੂੰ ਲੋੜਿੰਦੀ ਵਸਤੁ ਦੀ ਭਾਲ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਖਾਣ ਦੇ ਸਮਾਨ ਵਾਲੇ ਇਕ ਪੀਪੇ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ 500 ਸਿੱਕੇ ਰਖੇ ਮਿਲੇ।

ਉਹ ਫੌਰੀ ਤੌਰ ਤੇ ਜਮਾਲ ਖਾਨ ਦੇ ਘਰ ਗਿਆ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈਂਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ 500 ਸਿੱਕੇ ਲੱਭ ਗਏ ਹਨ। ਜਮਾਲ ਖਾਨ ਨੇ ਇਹ ਸਿੱਕੇ ਲੈਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਅਤੇ ਪਿੰਡ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਪੈਸੇ ਭਾਈ ਗੋਪਾਲ ਜੀ ਨੂੰ ਹੀ ਰੱਖਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਭਾਈ ਗੋਪਾਲ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਪੈਸਾ ਉਸਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੁਆਰਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਰੱਖਣ ਦੀ ਇਜਾਜਤ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਿਹੜੀਆਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਨਹੀਂ ਸਨ।

ਜਮਾਲੀ ਖਾਨ ਨੇ ਇਸ ਸ਼ਰਤ ਤੇ ਪੈਸਾ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਸਹਿਮਤੀ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਗੋਪਾਲ ਜੀ ਉਸਦੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨਾਲ ਕਰਵਾਉਗੇ। ਭਾਈ ਗੋਪਾਲ ਜੀ ਅਤੇ ਜਮਾਲ ਖਾਨ ਦੋਨੋਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਲਈ ਪਹੁੰਚੇ ਤਦ ਦੀਵਾਨ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚਕਾਰ ਬੈਠੇ ਸਨ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਭਾਈ ਗੋਪਾਲ ਜੀ ਨੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਚਰਣ ਕਮਲਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੰਝੂਆਂ ਨਾਲ ਧੋ ਦਿੱਤਾ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਭਾਈ ਗੋਪਾਲ ਜੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ “ਭਾਈ ਗੋਪਾਲ ਤੂੰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।” ਜਮਾਲ ਖਾਨ ਨੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛਿਆ “ਮੈਂ ਅਤੇ ਗੋਪਾਲ ਦੋਵੇਂ ਸਚਿਆਰੇ ਸੀ ਪਰ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਤੇਲ ਨੇ ਸਾੜ ਦਿੱਤਾ ਪਰ ਉਸਦਾ ਨਹੀਂ, ਇਸਦਾ ਕੀ ਕਾਰਣ ਸੀ ?”

ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਭਾਈ ਗੋਪਾਲ ਜੀ ਨੇ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਕੁੱਝ ਗਲਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਦੂਜਾ, ਭਾਈ ਗੋਪਾਲ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਅਰਦਾਸ ਉਸ ਸਰਬਸ਼ਕਤੀਮਾਨ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਚਰਣਾਂ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਜਿਸ ਉੱਤੇ ਉਸਨੂੰ ਪੂਰਨ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਸੀ ਅਤੇ ਜਿਸਨੇ ਉਸ ਦੀ ਲੋੜ ਸਮੇਂ ਮਦਦ ਕੀਤੀ। ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਤੇਲ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ, ਤਾਂ ਤੁਸਾਂ ਨੇਂ ਅਪਣੀ ਮਦਦ ਲਈ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪੀਰਾਂ ਨੂੰ ਜਾਪਿਆ / ਯਾਦ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜਮਾਲ ਖਾਨ ਨੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਬਚਨਾਂ ਨਾਲ ਸਹਿਮਤੀ ਜਤਾਈ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਹਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪੀਰਾਂ ਨੂੰ ਮਦਦ ਲਈ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਸੀ।

ਸਿੱਖਿਆ – ਕਿਸੇ ਵੀ ਸੰਬੰਧ ਵਿਚ ਪਿਆਰ ਭਰੋਸੇ ਨਾਲ ਪੈਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸ਼ਰਧਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੇ ਬਾਅਦ। ਵਾਹਿਗੁਰੂ (ਭਗਵਾਨ, ਅੱਲ੍ਹਾ, ਰਾਮ, ਪਰਮਾਤਮਾ ….) ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਰੱਖਿਏ ਕਿ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਹਰ ਇਕ ਚੀਜ ਜੋ ਅਸੀਂ ਕਲਪਨਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਜਾਂ ਆਪਣੀ ਕਲਪਨਾ ਤੋਂ ਵੀ ਬਾਹਰ ਹੈ (ਦੁਨਿਆਵੀ ਜਾਂ ਰੂਹਾਨੀ) ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪਰਾਈ ਅਮਾਨਤ ਨੂੰ ਜਹਿਰ  ਜਾਣ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਰਖਣਾਂ ਚਾਹਿਦਾ ਹੈ। 

Waheguru Ji Ka Khalsa Waheguru Ji Ki Fateh
– Bhull Chuk Baksh Deni Ji –